قابلیت اطمینان

یکی از معیارهای عمده در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی‌های مهندسی نگهداری و تعمیرات، قابلیت اطمینان می‌باشد .

عام‌ترین و معمول‌ترین تعریف را در این راستا می‌توان به‌صورت زیر گفت:

«احتمال کارکرد سالم و بدون عیب برای مدت زمان مشخص طبق شرایط موجود و از پیش تعیین شده .»

معمولاً بر حسب نوع استفاده و موقعیت کاربرد، تعاریف گوناگونی برای این مفهوم وجود دارد.

همه این تعاریف دارای این وجه مشترک هستند

که تابع قابلیت اطمینان یعنی (R(t بیانگر احتمال موجود برای عملکرد مطلوب یک دستگاه در فاصله زمانی(0,T) می‌باشد.

هرچه دستگاهی قابلیت اطمینان بیشتری داشته باشد، احتمال از کار افتادگی آن کمتر است.

به‌صورت خلاصه می‌شود گفت که مهم‌ترین بحث در این موضوع، این است که به‌صورت کمی بتوانیم بگوییم دستگاهی در مدت زمان خدمتش با چه کیفیتی کار می‌کند و یا این‌که تشخیص دهیم که مثلاً دستگاه الف نسبت به دستگاه ب چگونه است. در هر یک از این حالت‌ها می‌توان با توجه به رفتار تعداد زیادی از دستگاه‌های یکسان که به‌ طور هم‌ زمان در خط تولید (تحت آزمون) قرار می‌گیرند، یک معیار اثر بخشی یعنی قابلیت اطمینان را به‌دست آورد.

چند سوالی که برای اجرای نگهداری و تعمیرات مبتنی بر قابلیت اطمینان باید پرسید:

1- وظایف و استانداردهای مطلوب مربوط به عملکرد هر دارایی چیست؟ (وظایف)

2- هر دارایی چطور ممکن است در تحقق وظایف خود شکست بخورد؟ (خرابی‌های وظیفه ای)

3- دلایل هر یک از خرابی های وظیفه‌ای چیست؟ (مدهای خرابی)

4- چه چیزی باعث ایجاد هر یک از حالت‌های خرابی می‌شود؟ (حالت‌های خرابی)

5- پیامدهای هر خرابی چیست؟ (اثرات خرابی)

6- برای پیش‌بینی یا جلوگیری از هر شکست چه کاری می‌توان و / یا باید انجام داد؟ (کارهای پیش اقدامانه و فواصل کارها)

7- در صورت عدم یافت یک کار پیش اقدامانه مناسب، چه باید کرد؟ (اقدامات پیش فرض)

برای دریافت مطالب بیشتر در پیج نرم افزار سازان سپاهان همراه ما باشید.