نگهداری و تعمیرات مبتنی بر شکست

این نوع نت در سالهای گذشته بیشتر در کارخانجات مورد استفاده قرار میگرفته است.
نگهداری و تعمیرات مبتنی بر شکست ( تعمیر بعد از خرابی ) بر این فرضیه بنا می شود که تا قطعه‌ای خراب و یا معیوب نباشد آن را تعویض و تعمیر نکنند .

یعنی در واقع از تجهیز تا زمانی که به مرحله شکست یا خرابی نرسیده است بهره برداری می شود.

و در موقع خرابی نسبت به تعمیر آن اقدام می گردد.

تعداد زیاد تعمیرات و خستگی تیم تعمیرات

انجام تعمیرات تنها بعد از خرابی و بدون استفاده از سایر روشهای نگهداری و تعمیرات باعث بالا رفتن تعداد تعمیرات و خستگی تیم تعمیرات می شود.

در دوران گذشته ، پیامدها و آثار اینگونه اعمال به عنوان یک امر اجتناب ناپذیر به شمار نمی آمد ولی امروزه به دلیل پیچیده شدن اقلام ، تنوع بالا و تعداد اقلام و تجهیزات تحت پوشش فعالیتهای نگهداری و تعمیرات ، اجرای این رویه برای تمامی اقلام به عنوان یک ضرر با اهمیت به شمار می رود .

با این روش ( EM ) اجرای فعالیتهای نگهداری و تعمیرات هنگامی انجام می شود که عملکرد تجهیزات بطور چشمگیر کاهش پیدا کند و یا شکست و ازکارافتادگی واقعی اتفاق بیافتد.

در نتیجه تجهیزات با اجرای فعالیتهای نگهداری و تعمیرات مبتنی بر شکست تحت کنترل قرار می گیرند .

از کار افتادگی بالای 80درصدی ی تجهیز

 از کار افتادگی بالای 80 درصدی یک تجهیز دلیلی برای انتخاب این روش نه چندان کارآمد!!!

آیا این مدل پرهزینه است؟

آیا این مدل پرهزینه خواهد بود؟

تجهیزات حساس ( از نظر فنی و استراتژیک ) و یا تجهیزاتی که مستلزم اجرای عملیات تعمیرات سنگین و پر هزینه می باشند.

مجاز به پیروی از مدل نگهداری و تعمیرات مبتنی بر شکست نیستند.

 در بعضی از موارد عدم رعایت این موضوع می تواند فاجعه ببار بیاوردهزینه های مضاعف این سیستم:

۱- هزینه های مستقیم اضافی
۲-هزینه های رسیدگی به تعیین ریشه دلایل خرابی و کار افتادگی .
۳-بیکار شدن کاربران .
۴-تاخیر در اجرای ماموریتهای محوله .

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.